Arapçada Zaman Kalıpları: Kullanım Alanları ve Türkçedeki Zamanlarla Karşılaştırılması

Mehmet Ali Şimşek; Zeynep Arkan

doi:10.55709/okuokutyayinlari.4

Prof. Dr. Mehmet Ali Şimşek

Sivas Cumhuriyet Üniversitesi, İlahiyat Fakültesi, Temel İslam Bilimleri Bölümü, Arap Dili ve Belagati Anabilim Dalı, Sivas, Türkiye
https://orcid.org/0000-0002-6085-7036
Biyografi

Kozan doğumlu olan yazar ilk ve orta eğitimini Adana’da ve lise eğitimini ise Antalya Anadolu Otelcilik ve Turizm Meslek Lisesi῾nde tamamladı (1989). 1994 yılında Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Yabancı Diller Bölümü Arapça Eğitimi bölümünden mezun oldu. 1997 yılında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi’nde “Arapçada Zaman Kalıpları, Kullanım Alanları ve Türkçedeki Zamanlarla Karşılaştırılması” başlıklı teziyle yüksek lisansını, 2000 yılında Konya Necmettin Erbakan Üniversitesi’nde “Arap Dilinde Çok Anlamlılık ve Karine İlişkisi” başlıklı teziyle doktorasını tamamladı. 2007 yılında doçent ve 2013 yılında profesör oldu. Hâlen Sivas Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesinde görev yapmaktadır. Evli ve 5 çocuk babasıdır.
Dr. Öğr. Üyesi Zeynep Arkan

Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi, Mütercimlik ve Tercümanlık Bölümü, Arapça Mütercim Tercümanlık Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye
https://orcid.org/0000-0003-0534-186X
Biyografi

İlk ve orta öğrenimini Sakarya’da tamamlayan Zeynep Arkan, Selçuk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Arap Dili ve Edebiyatı mezunudur. Yüksek lisans eğitimini “Te′allemi’l-′arabiyye İsimli Eserin Arapça Öğretim ve Eğitim Teknikleri Açısından İncelenmesi”adlı teziyle Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Temel İslam Bilimleri Bölümü, Arap Dili ve Belâgatı Anabilim Dalı’nda, doktora eğitimini ise “Arapça Öğretmenlerinin Mesleki Gelişiminde STARTALK San Diego State Üniversitesi Vakfı Örneği”isimli teziyle Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yabancı Diller Eğitimi, Arap Dili Eğitimi Anabilim Dalı’nda tamamlamıştır. Halen Ankara Hacı bayram Veli Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Arapça Mütercim Tercümanlık Bölümünde çalışmaktadır.

DOI:

https://doi.org/10.55709/okuokutyayinlari.4

Özet

EN
TR

Time is a phenomenon interlinked with an act because an act must occur at a specific time. There are three foundational times in all languages. These are past, present, and future.

The time of occurrence for a specific action is indicated in Arabic by the verb because it expresses the time of action. Verbs in Arabic get separated into three forms: the perfect, the imperfect, and the imperative, a version derived from the imperfect. The basis of the time system in Arabic is composed of these three forms.

The perfect indicates the past, the imperfect indicates both the present and the future, and the imperative indicates the future time. These times expressed by verbs are morphological times which the verbs provide independent of any context.

Time can also be expressed with forms other than verbs. These forms are the active participle, the passive participle, the verbal noun, and the infinitive. Time expressions of these forms occur when used within sentences. This is called syntactical time. Syntactical time can only be understood by looking at the whole sentence. Because the factor that expresses the tense, here, is the fluency of the sentence and the context of it, rather than the forms used. When associated with syntactical time, the perfect can refer to present tense and future tense. The same goes for the imperfect as well, it may refer to the past tense. The time indicated by the verbs and the other forms -which act as verbs- can be inferred with the knowledge of their either linguistic or situational context.

Prepositions especially provide for these tense changes that occur in sentences. For example, the imperfect verb used with لَـمْ and لَمَّا indicates the past tense, and the perfect verb used with the conditional preposition إِنْ refers to the future tense. The imperfect verb; except for لَـمْ and لَمَّا, when it comes as meczum or as mansup, refers to past tense, and refers to future tense when it gets used as merfu.

Therefore, to understand the tense of a sentence in Arabic one must recognize the prepositions in it. Apart from prepositions, which provide linguistic context, the expression of time can also be determined by the situation at the moment of utterance. The situational context, which we call hâlî karine, plays a major role in determining the tense expressed by verbs and nouns which get used instead of verbs.

In the first part of our study, The Forms of the Time in Arabic, Their Places in Use and Comparison with the Times in Turkish, occurrences of the morphological and the syntactical times are observed along with their usage areas.

In the second part, Arabic counterparts of Turkish Forms of time are given and compared. By doing so, it is aimed to make learning and teaching the forms of time, in Turkish and Arabic Languages, easier.