Cumhuriyet'in 100. yılını kutladığımız bu dönemde, sosyolojinin Türkiye’ye girişine baktığımızda Osmanlı Devleti'nin çöküş süreci, özellikle II. Meşrutiyet döneminde, devletin ve toplumun yeniden yapılandırılmasının bir zorunluluk haline gelmesiyle sosyolojiye büyük bir önem yüklenmiş olduğunu görmekteyiz. Bu dönemde, Ziya Gökalp gibi düşünürler, Emilé Durkheim'ın etkisinde kalarak, toplumun temel kavramlarını ve teorik yaklaşımlarını şekillendirmişlerdir. Cumhuriyet'in kuruluşu öncesinde ve sonrasında, Gökalp'in sosyolojik yaklaşımının etkilerini görmek mümkündür. Son asırda Türkiye’de zaman zaman uygulamalarda değişiklikler olsa da sosyolojiye kurucu bir rol verilmiş ve sosyolojik bilgiye büyük bir önem atfedilmiştir. Başlangıçta mümkün olmasa da 1938 yılında Millî Eğitim Bakanı olan Hasan Âli Yücel, 1939'da Dil-Tarih ve Coğrafya Fakültesi'nde bir felsefe bölümünün kurulmasını ve bu bölüme bağlı bir sosyoloji kürsüsünün oluşturulmasını sağladı. Behice Boran ve Niyazi Berkes gibi isimler, bu kürsüde görev alarak Amerika Birleşik Devletleri'nde edindikleri uygulamalı sosyoloji deneyimlerini köy araştırmalarıyla Türkiye'ye uyarladılar. Ancak dönemin sosyologları ve yaptıkları araştırmalar yerine çoğu zaman onların ideolojileri tartışılmış ve Türk sosyolojisi bir nevi rayını bulamamıştır. Ancak her dönemde Türk sosyolojisini kendi kültürel değer ve normları içinde açıklama, anlama ve bunu toplumsal konulara yayma gayreti içinde çok kıymetli sosyologlarca temsil edildiğini söyleyebiliriz.