Ahlak, felsefe sözlüklerine göre genellikle belli bir yaşam anlayışından doğan davranışların bütünü ve zihinde iyi olarak düşündüğümüz her şey olarak tanımlanmaktadır. Ayrıca, ahlak bireyin kişiliğini ve iyi sıfatlarını betimleyen tutum ve davranışların tamamını içerir. İnsanların yaşam biçimlerine rehberlik eden ilkelerin ve kuralların toplamı olarak da kabul edilir (Cevizci, 1999, 17). Ahlak, İslam kaynaklarında iyi ve kötü huyları, fazilet ve reziletleri anlatmak için kullanılan bir terimdir. İyi huylar ve faydalı davranışlar ""hüsnü’l-huluk, mehâsinü’l-ahlak, mekârimü’l-ahlak, el-ahlaku’l-hasene ve el-ahlaku’l-hamide"" kavramlarıyla ifade edilirken, kötü huylar ve çirkin davranışlar ""sûü’l-huluk, el-ahlaku’z-zemime ve el-ahlaku’s-seyyie"" gibi (Çağrıcı, 1989, 1) kelimelerle tanımlanır. Ahlakın tanımı farklı ahlakçılar tarafından farklı şekillerde yapılmıştır. Topçu'ya göre ahlak, iyi ve kötü eylemlerin ayırt edilmesini sağlayan normatif bir bilimdir ve bu normlar dinî inançlara dayanır. İslam kaynaklarında ahlakın insanın manevi yapısını ve davranışlarını konu alan bir bilim dalı olarak tanımlandığı belirtilir. Ahlak, insanın içsel durumu ve manevi yapısıyla ilgilenen, seçimlerini etkileyen, değerler sistemini içeren ve yine insan tarafından içselleştirildiğinde onun davranışlarına yön veren önemli bir etkendir (Topçu, 2017). Ahlakın amacı, insanların daha mutlu ve uyumlu bir şekilde toplum içinde yaşamalarına ve diğer insanlarla ilişkilerini düzenlemelerine yardımcı olmaktır. Bu yönüyle ahlak, dürüstlüğü teşvik etmek ve bireylerin toplumsal normlara uyumlarını kolaylaştırmak gibi bir görevi de yerine getirmektedir.