Hanefî mezhebinin kurucusu Ebû Hanîfe, muhitinde karşılaşılan meseleler ve biz¬zat kendisine yöneltilen sorularla ilgili olarak hayatı boyunca birçok içtihatta bulun¬makla birlikte bunları yazmadığı gibi içtihat metodunu açıkladığı herhangi bir kitap da kaleme almamıştır. Ona nisbet edilen eserler genellikle akaidle ilgili olup doğrudan fıkhî konulara hasredilmemiştir. Ebû Hanîfe’nin sorulan soruları cevaplandırdığı ve halka açık olan ders halkası dışında, fıkhî meseleleri yalnız içtihat ehli talebelerinden oluşan özel bir ders halkasında onlarla birlikte ele alıp tartıştığı, bu mecliste varılan çözümlerin yazdırıldığı, daha küçük bir grubu da fıkıh bablarının tertip ve tanzimiyle görevlendirdiği, ayrıca dört kişiden oluşan bir heyetin de ortaya çıkan içtihadları ezberledikleri bilinmektedir. İlk defa Ebû Hanîfe tarafından uygulandığı söylenen bu tedvin ve tasnif usûlü yalnız Hanefî literatürünün şekillenmesinde değil diğer mez-heplerin literatürünün tedvin ve gelişmesinde de etkili olmuştur. Bu şekilde bir taraf-tan Hanefî mezhebinin çeşitli konularla ilgili görüşleri toplanırken bir taraftan da ortaya çıkan içtihatların belli kitap ve bâb başlıkları altında bir araya getirilerek tasnif ve tedvini sağlanıyor, bu ise daha sonra kaleme alınacak sistematik fıkıh kitapları için bir temel oluşturuyordu.