Hanefî Usûlünün Genel Hadis Usûlüne Katkısı Üzerine

Yazarlar

  • Prof. Dr. İbrahim Hatiboğlu
    Yalova Üniversitesi, Yalova, Türkiye image/svg+xml
    https://orcid.org/0000-0002-9775-2625

    1966 yılında Muğla’nın Fethiye İlçesi Karaçulha mahallesinde doğdu. İlkokulu (Çamköy’de 1975) ve İmam Hatip Lisesi’ni (Fethiye’de 1982) tamamladı. GÜ Eğitim Bilimleri Fakültesi, Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Bölümü’nden kendi isteği ile ayrılıp, MÜ İlahiyat Fakültesi’ne kaydoldu ve buradan 1989’da mezun oldu. Aynı üniversitede Hadis Usûlü Kaynaklarına Göre Hadis Öğrenim ve Öğretim Âdâbı başlıklı Yüksek lisans tezini 03.09.1991; İslâm’da Yenilenme Düşüncesi Açısından Modernistlerin Sünnet Anlayışı adlı doktora tezini de 04.10.1996 tarihinde tamamladı. Altı ay süreyle Mısır (Kasım 1992-Nisan 1993), bir yıl süreyle de (Ekim 1994-Eylül 1995) İngiltere’de araştırmalarda bulundu. Osmanlı düşüncesinde hadis ve müsteşriklerin hadis araştırmalarına dair çalışmalarıyla İlâhiyat (Hadis) doçenti (10.05.2002), Bulgaristan Müslümanlarının Dinî Islâhat Düşüncesi ve Türkiye’de akademik hadisçiliğe dair çalışmalarıyla profesör oldu (21.03.2008). Temmuz 1999’dan itibaren bir yıl süreyle Türkiye Diyanet Vakfı bünyesinde Bulgaristan Sofya Yüksek İslâm Enstitüsü’nde, bir dönem de MÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü’nde alanıyla ilgili dersler verdi. Temmuz 1990’dan itibaren TDV İslâm Araştırmaları Merkezi’nde araştırmacı ve TDV İslâm Ansiklopedisi’nde müellif redaktörlük yaptı. Yetmişe yakın telif maddesi yayımlandı. Uludağ Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi’nde öğretim üyeliği (21.11.2002–17.02.2012); Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde dekanlık yaptı (24.04.2009–02.05.2011) Ardından, Yalova İlahiyat Fakültesi’nde kurucu dekanlık görevini ifa etti (24.05.2011-03.04.2013). 08.10.2012 tarihinde YÖK üyeliğine, 03.04.2013-07.10.2016 tarihlerinde Yürütme Kurulu Üyesi olarak atandı. Bu görevin sona ermesiyle Yalova Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi öğretim üyeliği görevine geri döndü. Halen, Osmanlı ilim geleneği kurucu metinleri üzerine bir TÜBA projesi yürütmekte; aynı zamanda, 2021-2022 döneminden itibaren İstanbul 29 Mayıs Üniversitesi SBE Felsefe Bölümü’nde doktora eğitimine devam etmektedir.  Diyanet İşleri Başkanlığı’nın Hadislerle İslâm projesinde yönetici, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi, İlahiyat Önlisans programına ait yirmi dört kitabın koordinatörlüğü ve hadis kitabının editörlüğünü yapan Hatiboğlu, Uluslararası akademik hakemli bir dergi olan Journal of Hadīth Studies/مجلة بحوث الحديث/Hadis Tetkikleri Dergisi editörlüğünü yürütmektedir. Hatiboğlu’nun Türkçe, Arapça ve İngilizce ulusal ve uluslararası kitap, bildiri, makale vb. çok sayıda yayımlanmış çalışması bulunmaktadır. Askerlik görevini Mart-Ekim 1997’de Diyarbakır’da yerine getiren; iyi düzeyde İngilizce ve alanında ders anlatabilecek düzeyde Arapça bilen Hatiboğlu evli ve iki çocuk babasıdır.

Değerli İlim Adamları, Sevgili Konuklar! I/İslâmî ilimlerin, araştırmaların nesnesi hâline getirilmeye başlandığı çağdaşlaşma süreci ile birlikte, ilim dallarının mahiyetine dair değerlendirmeler de yapılmaya baş-lanmış, bu çerçevede, genelde hadislere, özelde hadis ilimleri ve usûlüne dair değişik kanaatler ortaya atılmıştır. “İmam Şâfiî’nin, her şeyin tabiî seyrettiği bir ortamda, Hz. Peygamber sünneti lehinde bir müdahalede bulunduğu, diğer sünnetlerin zamanla dışlandığı ve sadece Hz. Peygamber hadislerinin otorite hâlini aldığı bir süreç yaşan-dığı fikri” de bu tür kanaatlerdendir. Önce Batılı araştırmacıların, ardından da bazı Müslümanların savunmaya başladığı bu iddia, bazı fakîhlerin ve İmâm Mâlik gibi muhaddis-fakîhlerin hukûkî süreçte yerel uygulamaları dikkate alan tavırları örnek gösterilerek desteklenmeye çalışılmış ise de, Şâfiî öncesi dönemde, ilim denilince hadisin, âlim denilince muhaddisin kastedildiği bir ortamda özellikle “Hz. Peygamber hadisinin” dışlandığı veya ona diğer sünnetler arasında ayrıcalıklı bir yer verilmediği iddiasının, mevcut veriler ışında ispatı mümkün gözükmemektedir. Medîne ahâlisinin örf ve âdetlerinin (amelü ehl-i Medîne) hüccet olabilmesi için, aynı konuda Kur’ân’da ve Peygamberin sahih sünnetinde sarâhat bulunmaması, ahâlînin Müslüman olması ve bahis mevzû örf ve âdetlerin Peygamber tasvîbine mazhar olması belirleyici un¬surdur. Dolayısıyla, tatbikatın Hz. Peygamber’den irtibatsız bir kaynak şeklinde algı¬lanması söz konusu olamaz. Ayrıca Şâfiî öncesi dönem fakîhlerinden İmâm Mâlik, Ebû Yûsuf, İmâm Muhammed, Îsâ b. Ebân gibi kimseler, “Hz. Peygamber hadisleri” ile amel konusunda son derece istekli davrandıkları gibi, “delil kabul edilecek uygu¬lama”nın Peygamber’in söz, fiil ve takrirlerine dayandığını da kabul ederler. Bununla birlikte, Şâfiî’nin müdahalesi iddiasını savunan yazarlar, genellikle hadis literatürün¬den ve tarih kaynaklarından istifade etmek yerine, uygulamaya yönelik olarak ya¬zılmış az sayıdaki fıkıh kaynağını kullanma ve oradan genel sonuçlara ulaşma yo¬lunu tercih etmişlerdir. Oysa, amacı bir usûl inşâ etmek olmayan kazâî mahiyetteki bu eserlerden hareketle hadis ve hadis usûlü ilminin inşâ edilmeye çalışılması, kana¬atimizce yanlış neticeler doğuracaktır.

Hanefî Usûlünün Genel Hadis Usûlüne Katkısı Üzerine

İndir

Yayın Bilgisi

Hatiboğlu, İbrahim (ed.). “Hanefî Usûlünün Genel Hadis Usûlüne Katkısı Üzerine”. İmâm-ı Azam Ebû Hanîfe Ve Düşünce Sistemi. 7/718-728. Sempozyum Kitapları. Ankara: Oku Okut Yayınları, 2025. https://doi.org/10.55709/okuokutyayinlari.382