İslam inancına göre evrenin tarihi, Yüce Allah’ın onu belli evrelerle yoktan yaratmasıyla ve bunun sonucunda olgu ve olayların varlık sahnesine çıkmasıyla başlar. Zaman, eşyaya göre ortaya çıkan göreceli yani izafi bir varlık olduğundan, ilk yaratma sonucu şeylerin oluşmasıyla birlikte tarih başlamıştır; dolayısıyla zamanın yani tarihlendirmenin ilk başlangıcı, evrenin yaratılmasıdır. İnsanlık tarihi ise Hz. Âdem’in topraktan yaratılması ve aynı cinsten eşi Havvâ’nın yaratılmasıyla başlamıştır. Buna göre insanlık tarihinin başlangıcı Hz. Âdem’in yaratılıp varlık sahnesinde yerini almasıyladır. İlk insan Hz. Âdem aynı zamanda peygamber olduğuna göre, insanlık tarihi, aslında peygamberler tarihidir. İlk insan ve ilk peygamber Hz. Âdem (as) ile başlayan insanlık tarihi, onun peşi sıra gelen diğer peygamberlerle devam etmiştir. Peygamberler, Allah’ın hikmeti, adaleti, rahmeti ve bereketinin gereği olarak insanlığa hidayet rehberleri ve dünya hayatında yol kılavuzları olarak gönderilmişlerdir. Çünkü Allah, cinleri ve insanları kendisine kulluk etsinler veya kulluk vazifelerini yerine getirsinler diye yaratmış; onları baskı altına almamış, üstelik onlara verdiği akıl ve irade nimetini özgürce kullanma imkânı sağlamıştır. Yüce Allah akıl ve iradenin yanında insanı göz ve kulak gibi dış duyular; sezgi ve feraset gibi iç duygularla donatmıştır. Bu nimet ve imkânların yanı sıra peygamber göndererek ve kitaplar indirerek insanı dışarıdan ayrıca desteklemiştir. “Allah insana kötülükleri ve kötülüklerden korunma yollarını ilham etti ve öğretti” “Biz insana yolu gösteririz, dilerse şükreden dilerse inkâr edenlerden olur”. Bilinmelidir ki, peygamberler birer tarihi gerçek şahsiyetlerdir ve anlatılan peygamber kıssaları da tamamıyla bu gerçeğin vakıaya uygun hikâyesidir. Nitekim Yüce Allah “Yemin olsun ki, Kur’an’da geçen peygamber kıssalarında akıl sahipleri için nice ibretler vardır. Kur’an, uydurulmuş bir söz değildir; fakat o, kendinden önceki peygamberleri ve ilahi kitapları tasdik eden, her şey hakkında yeterli açıklama yapan, iman eden topluluklar için hidayet ve rahmet vesilesidir.” âyetinde bunu açıkça bildirmiştir.