Gündelik yaşamda bilgi ve bilim, genellikle yüzeysel ifadelerle tanımlansa da, bu iki kavramın birbirinden ayrılmaz olduğu bilinmektedir. Bilgi, özne ile nesne arasındaki ilişkiden doğan bir üründür, ancak bu her ilişkiyi bilgi haline getirmez. Bilginin ortaya çıkabilmesi için öznenin amaçlı bir yönelimi olması gerekmektedir (Cevizci, 1999, 123). Akarsu’ya (1988, 34) göre; bilimsel bilgi, deney ve gözlem aracılığıyla elde edilen, doğruluğu kanıtlanmış ve evrensel özelliklere sahip bir bilgi türüdür. Bilim, nesnel gerçekliklere dayanan tarafsız gözlemler ve düzenli deneylerle oluşturulur, bu nitelikler de onu güvenilir hale getirir. Aralarında anlam farkı olsa da, bilgi ve bilim, insan yaşamını kolaylaştıran ve geliştiren unsurlardır; bilim, bilgiyi üreten bir süreç olarak insan hayatına değer katmaktadır (Dever, 2012, 203). Toplumlarından bilgiden bağımsız var olamadığı nedeniyle, ortak duyu bilgisiyle hareket etmelerinden yola çıkan bilgi sosyolojisi, toplumda bilgi olarak kabul edilen her şeyin elde ediliş sürecini analiz eden ve bu bilginin gelişimi ile aktarımını inceleyen disiplindir. Bilgi, toplum ve birey arasında etkileşim içinde olan sosyal hayatın inşasında önemli bir rol oynayan bilgi sosyolojisi; bilginin sorunlarını analiz ederken epistemolojiden, toplumsal analizler için ise sosyolojiden faydalanmasından dolayı, karmaşık ve kapsamı geniş yapıdadır (Apalı, 2015). Bilgi sosyolojisinin kurucu isimlerinden Karl Mannheim, Max Scheler ile birlikte bilginin toplumsal ve tarihsel olarak belirlendiğini savunan bir bilgi sosyolojisi anlayışı geliştirmiştir. “Serbestçe süzülen entelijensiya” kavramını ortaya atarak, bu toplumsal tabaka sayesinde nesnel bilgiye ulaşılabileceğini iddia etmiş, “İdeoloji ve Ütopya”isimli yapıtıyla da bilgi sosyolojisini sistematik olarak incelemiştir (Mannheim, 2009, 11).