Küreselleşme süreci, medeniyetler arası etkileşimlerin yoğunlaşması ve bu etkileşimlerin çok katmanlı bir yapıya bürünmesiyle, sosyolojik açıdan derin analizler gerektiren karmaşık bir olgu olarak değerlendirilmektedir (Meyer vd., 2015, 80). Küreselleşmenin hız kazanmasıyla birlikte, teknolojik gelişmelerin etkisiyle zaman ve mekân algısı büyük ölçüde değişmiş, dünya küçülmüş ve mesafeler giderek anlamını yitirmiştir. Bu bağlamda, herhangi bir coğrafyada meydana gelen olayların, yalnızca yerel bir boyutta kalmaktan çıkıp küresel bir etki alanı oluşturduğu görülmektedir (Çapcıoplu, 2008, 155; Güngör, 2022; Güngör-Tokur, 2018). Küreselleşme, medeniyetler arası ilişkileri yoğunlaştırarak dünyayı adeta “küresel bir köy” haline getirmiştir. Bu süreç, yalnızca devletler ve toplumlar arası sınırları aşmakla kalmamış, aynı zamanda kültürel, sosyal ve özellikle ekonomik bağların küresel ölçekte bir bütün haline gelmesine neden olmuştur (Slattery, 2020, 417-418). Ekonomik süreçlerin ulusal sınırları aşarak dünya genelinde entegre hale gelmesi, ekonomik faaliyetlerin küresel bir ağ yapısında yürütülmesine olanak tanımaktadır. Örneğin Covid-19 pandemisi sırasında da görüldüğü gibi, küreselleşmenin ekonomik boyutu, bir ülkede meydana gelen olayların hızla tüm dünyayı etkileyebileceği bir yapı oluşturmuştur. Blair’in belirttiği gibi, küreselleşmeden kaçış neredeyse imkânsız hale gelirken, küresel ekonomik bağlantılar da bu tür krizlerin tüm dünyaya yayılmasına zemin hazırlamaktadır (Tooze, 2020, 34; Güngör, 2022). Günümüz dünyasında küreselleşmenin etkisi altındaki toplumların bu sürecin dışında kalması neredeyse imkânsız hale gelmiştir. Yerel kalmak, sadece bir yalıtılma anlamına gelmemekte, aynı zamanda sosyal, kültürel ve ekonomik açılardan geri kalmışlık ve dışlanma ile eş anlamlı hale gelmektedir (Bauman, 2012, 9). Bu nedenle, küreselleşmeye entegre olamayan toplumlar, küresel rekabet ortamında dezavantajlı bir konuma düşmekte ve gelişim fırsatlarını değerlendirememektedir. Sürdürülebilir kalkınma ve toplumsal refah için yerel dinamiklerle sınırlı kalmaktan ziyade küresel entegrasyona açık olmak, günümüz dünyasında bir zorunluluk olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmanın konusu “Açık Medeniyet: Çok Medeniyetli Dünya ve Topluma Doğru” adlı eserde müellifin ele aldığı problem ve çözümleri değerlendirmektir. Çalışmanın amacı ise Batı ve İslam medeniyetlerinin “açık” ve “kapalı” yaklaşımlarını tarihsel tecrübeler ve modern dönemdeki dönüşümler ışığında karşılaştırarak, küreselleşme çağında medeniyetler arası ilişkilerde ortaya çıkan temel sorunları ve bu yaklaşımların (açık-kapalı medeniyet) günümüz dünyasında sürdürülebilir toplumsal modeller sunup sunamayacağını ortaya koymaktır. Çalışmada nitel yönteme bağlı olarak tarihsel dokümantasyon tekniği kullanılmıştır. Bu teknik kullanılırken kavramın sosyolojik boyutlarını daha açıklayıcı bir şekilde incelemek için doğrudan kavramın ele alındığı eserlere, konuyla ilgili makalelere müracaat edilmiş; konu hakkında kaynak ve literatür taraması yapılmış, daha önce benzer konularda araştırma yapmış araştırmacıların eserlerinden faydalanılmıştır.