2000’li yılların ilk dönemlerinde Türkiye’de sosyoloji bilimi, çeşitli yönelimlere sahip olmakla birlikte kendi iç dinamikleriyle de konumlanan önemli gelişmeler yaşamıştır. Bu yıllarda Türkiye’deki sosyal ve siyasal yaşamdaki köklü değişimlerden sosyoloji de etkilenmiştir. Türkiye’de sosyoloji bilimini hangi konulara eğileceğini ve hangi alanlarda derinleşeceğini belirleyen bazı noktalar vardır. Bunlardan ilki küresel düzlemdeki sosyal ve siyasal gelişmeler olup diğeri ise Türkiye’nin iç dinamikleriyle var olan sosyal hayatın nitelik ve niceliğine göre eğilimlerin oluşmasıdır. Genel olarak bakılacak olursa bugün ülkemizde büyük ölçüde yapısal-işlevselcilik, post-yapısalcılık, marksist ve tarihselci yaklaşımlar ön plandadır. Yapısal-işlevselcilik denince akla gelen ilk isimlerden biri ise Nilgün Çelebi’dir (Güllüdağ, 2015, 373; 386). Sosyoloji bilimi sosyal olanı inceler. Bunu yaparken de kendi yöntemini kullanarak tarih, ekonomi, antropoloji ve siyaset bilimlerinden yararlanmaktadır. Sosyoloji geçmişe bakan tarafıyla tarihte yaşamış olan toplumların anlaşılmasını sağlarken aynı zamanda içinde yaşanılan dönemde de toplumu anlamaya ve açıklamaya çalışmaktadır (Güngör - Sarıkaya, 2017, 17). Sosyolojinin görevi toplumsal sorunlara çözümler üretmek değildir. Sosyoloji görünenin arkasındaki gizli gerçekliği açığa çıkarmakla görevlidir. Bu da sosyal gerçeklik olgusunu göz önünde bulundurarak olacaktır. Sosyal gerçeklik sürekli olarak değişim durumunda olup karmaşık ilişkiler ağına sahiptir. Sosyal gerçekliği anlamak ve açıklayabilmek için epistemolojik ve ontolojik dayanakların sürekli gözden geçirilmesi gerekmektedir (Esgin, 2016, 194). Bu noktada temelde sosyolojinin amacı ise “değişim” ve “düzen” olgusunu bir arada tutmaktır (Çiftçi, 2008, 55).