Humanitarian Aid Organisations of Religious Groups in Türkiye: Panorama of the Earthquake Region

Dini Grupların Vitrini Olarak Yardım Organizasyonları: Deprem Bölgesi Panoraması

Yazarlar

As in the rest of the world, religious groupings in our country are a social and political reality. Like any form of grouping that inherently produces political dynamics, reli-gious groups occasionally feel the need to reach out to society, introduce themselves, and restructure their relations with other groups, the broader society, and political authorities. Disasters, crises, and periods of turmoil provide such opportunities for re-ligious groups. Times of natural or social crises often serve as periods when religious groups—particularly their affiliated NGOs, which function as their public faces—undergo revision, expansion, or transformation. This phenomenon is less a matter of pragmatism or reflexive action and more a manifestation of an internal energy being projected outward. Although this study primarily focuses on the sociological aspects of the phenomenon, it acknowledges that many other motivational factors drive this surge in humanitarian activity. The study begins by categorizing different types of hu-manitarian organizations. It then examines the trajectory of aid organizations affiliat-ed with religious groups, highlighting critical periods in their development. Subse-quently, the study explores the role of aid organizations as a public representation of religious groups, their functions, and the reasons why a religious group may require such a public-facing institution. Finally, the study maps out Islamic NGOs and religious group organizations operating in the earthquake-affected region. In drawing a pano-rama of religious groups in the disaster zone, key elements include the scope of aid ac-tivities conducted by associations and foundations affiliated with incoming religious groups, site selection, relations with political authorities and other groups, the pro-files of group members participating in aid efforts, shifts in personnel, experiences gained, and the symbols they carry.
Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de dinî gruplaşma, sosyal ve siyasal bir gerçeklik olarak ortadadır. Doğası gereği siyasallık üreten her gruplaşma gibi dini gruplar da za-man zaman topluma açılma, kendini tanıtma, diğer gruplar, toplumun geri kalanı ve si-yasal otorite ile ilişkilerini yeniden düzenleme ihtiyacı duyarlar. Afetler, krizler, buh-ran dönemleri dini gruplar için bu fırsatı sunar. Doğal veya toplumsal kriz zamanları, dini grupların özellikle de onların vitrinleri olan bağlı STK’ların revize edildiği/atılım yaptığı veya gelişip dönüştüğü dönemlerdir. Bu durum, pragmatik ve refleksif olmaktan çok; içerde biriken enerjinin dışarıya aktarılması türünden bir dinamizmdir. Biz her ne kadar olayın sosyolojik yönüne odaklansak da bu yardım hareketliliğinin başka birçok motivasyon kaynağı mevcuttur. Bu çalışmada; öncelikle yardım organizasyonlarının bir tasnifi yapıldı. Daha sonra dini gruplara bağlı yardım organizasyonlarının gelişim seyri ve bu gelişimde kritik dönemlere dikkat çekildi. Ardından vitrin olarak yardım organi-zasyonlarının dini gruplarda doldurduğu boşluğu, üstlendiği fonksiyonları ve bir dini grubun vitrine neden ihtiyaç duyabileceğini irdelendi. Son olarak deprem bölgesinde İslami STK ve dini grup organizasyonlarının haritası çıkarıldı. Deprem bölgesinde dini grupların panoraması çizerken ana figürler; bölgeye destek için gelen gruplara bağlı dernek/vakıfların yardım faaliyetlerinin kapsamı, yer seçimi, siyasi otorite ve diğer gruplarla ilişkileri, yardıma gelen grup üyelerinin insan tipleri, nöbet değişimleri, edindikleri tecrübeler, taşıdıkları sembolleri vs. olacaktır.

Dini Grupların Vitrini Olarak Yardım Organizasyonları: Deprem Bölgesi Panoraması

İndir

Yayın Bilgisi

Aktürk, Hamit. “Dini Grupların Vitrini Olarak Yardım Organizasyonları: Deprem Bölgesi Panoraması”. Teoride Ve Pratikte İnsani Yardım: 1. ed. İbrahim Demir et al. - critical ed . 10/49-60. Sempozyum Kitapları. Ankara: Oku Okut Yayınları, 2025. https://doi.org/10.55709/okuokutyayinlari.391