Her şeyden önce belirtmek gerekir ki, bildiri başlığının akla getirmesi muhtemel konular arasında olan mezhep kavramı, mezhebi oluşturan unsurlar, mezhebe intisa¬bın anlamı ve mahiyeti gibi her biri müstakil çalışmalara ve büyük ihtimalle bu sem-pozyumda muhtelif bildirilere konu olacak çok önemli mevzular, bu bildirinin ince-leme alanının dışında kalacaktır. Buna bağlı olarak, tarihî gelişim süreci içinde Hanefî mezhebinin oluşumunda aktif rolü olan müntesip fakîhlerin, mezhebin mevcut biri-kimini niteleme ve bunlardan yeni bilgiler üretmede kullandıkları içtihat, tahriç, ter-cih, tashih gibi mezhep içi istidlâl metotlarının nasıl işletildiği de bu bildirinin doğru-dan ele alacağı konular arasında yer almayacaktır. Burada esas itibariyle birtakım tarihî gelişim aşamalarından geçip oluşumunu ta-mamladığı varsayımına dayalı olarak, uçları yeni içtihatlara büyük ölçüde kapatılmış kabul edilen mezhep görüşlerinden hâlihazırda nasıl yararlanılacağı, bunların yaşa¬nan hayatta somut olaylara nasıl uygulanacağına ilişkin mezhep otoriteleri tarafından tespit edilip kâide haline getirilen ve teknik ve pratik yönü ağır basan birtakım usûl ve yöntemler üzerinde durulmaya çalışılacaktır. Belirtilen çerçevede bu konu İslâm hukukunun klâsik kaynaklarında genellikle mukallit müftü ve kadının fetvâ ve kaza faaliyeti çerçevesinde ele alınmakta ve edebü’l-fetvâ, âdâbü’l-müftî, resmü’l-müftî gibi özel başlıklar ya da içtihat, taklit, kaza gibi daha genel başlıklar altında işlenmektedir. En genel anlamıyla “fetvâ usûlü” adı verilen bu konunun fıkhın hem usûlü hem de fürûu ile yakın bağlantısı bulunmakla birlikte kendine has özellikleri, muhtevası ve geleneği itibariyle fıkhın özel bir alanını oluşturduğu ve fıkıh edebiyatında çok eskilere uzanan bir geçmişi bulunduğu bilin-mektedir.