Toplumsal hayatın en önemli dinamiklerinden birisi, şüphesiz ki dindir. Dinin ta-nımlanması, hayatla ilişkisinin belirlenmesi ve sınırlarının tespit edilmesi, insanlar arasında diyalogun ve toplumsal bütünlüğün sağlanması açısından önemli bir yere sahiptir. Çünkü tanımlamaya göre din, ayrımcı bir unsur da olabilir, birleştirici bir unsur da. Dinin ne olduğunu açık seçik olarak dile getirmek, çeşitli din mensuplarının benimseyecekleri, eski ifade ile, “efradını câmi, ağyarını mâni” bir tarif verebilmek, takdir edilir ki, oldukça zor bir iştir. Zira psiko-sosyal gerçeklikler dinin ne olduğu sorusunun cevabını bulmada farklı yaklaşımların kaynağı olmuştur. Bunların dışında yaşanılan kültürel ve entelektüel durumlar bunda etkili olduğu kadar, belli düşünceler ve inançlar etrafında toplanarak mezhepleşmeler, siyasî eğilimler ve hâdiseler de etkili olmuştur. Ayrıca dini inceleme alanı yapan her bilim dalının da kendi işine yarayan bir din tarifiyle yola çıktığı da bir gerçektir. Dinin ne olduğu konusunda yapılan tartışmalar incelendiğinde, genelde din ile, o dine inanan insan arasındaki bağın ne olduğuna dair soruların üzerinde durulduğu görülmektedir: Din ile hayat arasında nasıl bir ilişki vardır? Din sadece bir inaç sis¬temi mi, bir vicdan işi mi, yoksa insan hayatının her tezahürüne hükümran olan bir kurum mudur? Eğer din, insan hayatına bir düzenleme getiriyorsa bunun sınırları nedir? Bir dine mensubiyet o dinin kurallarını yerine getirme açısından bağlayıcı mıdır? İmanla amel arasında nasıl bir ilişki mevcuttur; amel imanın bir gereği midir, yoksa özüne ait bir parça mıdır? İşte din tanımları bu sorulara cevap niteliği taşı¬maktadır.