Söze, Bursa'da Zaman’dan birkaç mısra ile başlamak isterim. “Bursa'da eski bir cami avlusu, Küçük şadırvanda şakırdayan su. Orhan zamanından kalma bir duvar... Onunla bir yasta ihtiyar çınar Eliyor dört yana sakin bir günü. Bir rüyadan arta kalmanın hüznü İçinde gülüyor bana derinden. Yüzlerce çeşmenin serinliğinden Ovanın yeşili göğün mavisi Ve mimarilerin en ilahisi.” Son yıllarda artan şehir çalışmaları, urbanism denilen bir alanı doğurdu. Şehir hayatı, şehirlilik, şehir kültürü gibi konular dikkat çekiyor. Urbanism geniş bir alanı içeriyor; bir yanıyla şehir felsefi açıdan ele alındığı gibi, yani bir şehir felsefesi yapıldığı gibi, öte yanıyla tarihi yapılarıyla sanat tarihinin, sosyal ve gündelik hayat itibariyle tarihin, şehrin yetiştirdiği değerli ilim ve sanat adamları üzerindeki çalışmalarla biyografinin, sözlü ve maddi kültürü –deyimleri, fıkraları, atasözleri, destanları, efsaneleri, mitleri, musikisi, giyim kuşam, yemek, adet ve örfü- kültürü halkiyatın (folklorun) ve hatta dilbilimin konusu olabilir. Keza mimari yaklaşım, şehir planlaması, belediyecilik, yönetim, üretim ve tüketim gibi açılardan da konuya bakmak iktiza eder. Şehir, çeşitlilik demektir… Farklı insanlar, farklı diller, farklı dinler, farklı meslekler, farklı okullar ve farklı anlayışların cem olduğu yer. Farkılılıkların zenginlik, benzerliklerin birliktelik sembolü olduğu mekan. Bu bakımdan şehri yazmak, farklı pencerelerden şehre bakmak demektir. Belik ki de şehri yazmaktan önce, şehri ve insanını okumak icabeder… Okumadan yazılmaz çünkü.